Emocje, zmysłowość i temperament –to cechy, jakie charakteryzują rumbę, znany latynoamerykańskitaniec towarzyski. Rumba narodziła się na Kubie, opowiada o miłościi namiętności. Pierwotnie była tańcem płodności, naśladującymgodowe ruchy zwierząt i reakcje ptaków. Rumba liczona jest "raz,dwa, trzy, cztery", w tempie kroków wolny, szybki, szybki.Tancerze muszą poruszać się na nogach prostych w kolanach. Rumbapodczas turniejów tańca wykonywana jest jako trzecia. Wielutancerzy określa rumbę jako klasykę łacińskiej sztuki tanecznej,

Osobą dominującą w rumbie jestpartnerka, która kusi i zwodzi swojego partnera. Zaś jego zadaniemjest uczestniczenie w tej erotycznej grze tanecznej. Tancerze musząwykazać się dobrą kondycją fizyczną, przygotowaniemgimnastycznym oraz koordynacją. Na parkiecie odgrywają taneczneshow, pełne żądzy i wdzięku. Istotnym elementem przy rumbie jestgra aktorska tancerzy oraz również ich stroje, będące swoistymdopełnieniem całej aranżacji.

Kubańczycy tańczyli rumbę już w1886 roku. Wiązała się ona ze zniesieniem niewolnictwa. Byłaformą rozrywki biedniejszych grup społecznych, które spotkały sięi wspólnie bawiły przy żywiołowej muzyce. Z czasem taniecprzeniósł się do innych państw, zwłaszcza do Hiszpanii. Obecniestanowi jeden z popularniejszych, i tańczony jest na całym świecie.Jej precyzyjne ruchu i dynamika mają przekazać odbiorcom mnóstwoemocji, związanych z wielką zmysłowością tego tańca.

Rumba jest wszechstronnym tańcem,dlatego też wykształciło się kilka jej odmian. Pierwszy styl tocolumbia, czyli szybka rumba. Ta wersja przeznaczona jest dlamężczyzn, a w jej skład wchodzą ewolucje akrobatyczne. Wykonywanaprzede wszystkim na Kubie oraz innych wyspach karaibskich. Druga ijednocześnie podstawowa wersja to guaguancó. Zwiera elementśpiewany, który opisuje pewne wydarzenie lub postać. Guaguancó mawywołać zainteresowanie pomiędzy partnerami. Inicjatorem kontaktujest partner. Ostatni styl to yambú, czyli wolna rumba, którawykonują obecnie jedynie profesjonalne, kubańskie grupy taneczne.